Sao Borja; Uruguiana; Alegrete en Sao Gabriel

Zoals jullie gemerkt hebben is het niet gelukt om de laatste dagen te kunnen schrijven. Of er was geen tijd, of er was geen geschikte internet, of mijn tablet liet het afweten.

Na afscheid genomen te hebben in Santa Maria hoefden we niet enorm ver te rijden om in Sao Borja te komen. Ook hier was s'avonds een dienst georganiseerd. Het bijzondere was dat een aantal mensen bij me kwamen die me herkenden van 2010. De rondreis die ik toen gemaakt heb met Bert Kruizenga, na de instituering van Uruguiana.
Na nog een heerlijke avondmaaltijd bij de pastor thuis zijn we naar het hotel gegaan. Bij hun thuis slapen was dit keer geen optie omdat ze zelf vijf kinderen hebben waarvan twee geadopteerde kinderen. Een warm gezin.
De volgende ochtend voor vertrek rijden we nog naar de rivier die de scheiding is tussen Brazilië en Argentinië. De rivier zullen we later de dag nog oversteken.

Van Sao Borja naar Uruguiana is ongeveer een twee uur rijden. Prima te doen. Rond etenstijd zijn we in Uruguiana. In restaurant gaan we samen met de pastor en zijn vrouw eten. Na dien gaan we naar de kerk.

Hier ben ik dus al eerder geweest. Allereerst in 2010, en daarna nog in 2012 met Sape. Het meest bijzondere is dat waar ze in 2012 mee bezig waren om een kerk te bouwen nu klaar is. Wat nog niet helemaal klaar is is de bovenverdieping boven de oude kerkzaal. De bedoeling in 2012 was om daar een aantal lokalen te bouwen. En dan was het de bedoeling om deze ruimte ook te verhuren. Hier is niets van terecht gekomen. Ze hebben nu besloten om het om te bouwen naar een woning voor de pastor. Zij kunnen hier dan kosteloos gaan wonen. Een loon in natura.
Het blijkt dat nu ze vijf jaar geinstiueerd zijn van de kerk verwacht wordt dat ze zich financieel zelfstandig onderhouden. Ze zullen geen ondersteuning meer krijgen vanuit de PMC.

S'middags gaan we naar Argentinie. Vanaf vier uur gaan daar de winkels open. Heel vroeg in de middag hoef je dus niet naar de overkant van de rivier te rijden. Het is ongeveer een kwartier tot twintig minuten rijden.
Na ongeveer anderhalf uur hebben we het al wel weer gezien en gaan we terug.
Het is de gewoonte om tussen vijf en zes even een kleine maaltijd te nuttigen, om dan s'avonds uitgebreider te eten. Ook nu doen we dat. Wat daarbij een beetje vergeten wordt is de tijd. We moeten ook deze avond nog naar de kerk voor een samenkomst met de gemeente. Op een gegeven moment wordt de pastor gebeld waar die blijft. Antwoord we zijn onderweg... komen er zo aan.
Een goede bijeenkomst hebben we daarna.

Na de samenkomst, een maaltijd zullen we naar onze slaapplaatsen gebracht worden. Jan Ties en Carlos blijven bij de pastor slapen, Mieke en ik worden naar een gemeente lid gebracht die ook Nederlands zou spreken. Dit valt wel tegen, maar met wat Engels er bij komen we een heel eind. S 'morgens vroeg komen de dochter en schoonzoon nog op visite. En de schoonzoon, Wobbe, spreekt prima Nederlands. Het is een gezellige maaltijd.

We hebben een tocht van eerst 150 km voor de boeg naar Alegrete om dan daarna nog door te rijden naar Sao Gabriel. De reis gaat vlot.
In Alegrete ontmoeten we een aantal gemeente leden die vanaf het begin al lid zijn van de kerk. De predikant is op conferentie, vandaar dat we die niet spreken.
Een van de gemeente leden is al druk aan het koken, het is kwart over elf. Tegen twaalven gaan we aan tafel. Een eenvoudige maaltijd, maar oh zo lekker.
Dan gaan we verder, nog een 250 km. ook dit gaat vlot.

Vroeg in de middag komen we daar aan. We hebben even de tijd om met onze speeltjes te spelen. (telefoon, internet, skype). Er is een goede wifi verbinding. Een van de eerste dingen die gevraagd wordt is wat is de wifi code. Zonder problemen mogen we bij alle mensen inloggen.
Bij de maaltijd aan het eind van de middag wordt uitgebreid met de pastor en zijn vrouw gesproken. Een goed en open gesprek.
En ook de avond wordt benut om naar de kerk te gaan en een dienst bij te wonen.
Het mooie van deze dienst was dat er een avondmaal gevierd werd. Dat blijft voor mij nog steeds een van de bijzonder momenten. Hiermee voel ik nog meer de verbonden het met God, maar ook met de mensen hier in Brazilië.
Na de dienst is er een hapje en een drankje.
Bij terugkomst in de pastors huis, waar we dus slapen, gaan de meesten direct op bed. Mieke en ik schrijven nog het een en ander.
Maar ook daar komt een eind aan en gaan we slapen.